Nëse do të duhet të përballesh ndonjëherë me një gjykatë, me shumë mundësi, do të duash të marrësh një avokatë që të përfaqësoj çështjen tënde. Gjykatat janë vende që të frikësojnë dhe veprojnë nën disa rregulla mjaft komplekse, kështu që ke nevojë për ndihmën e një avokati, që të të përfaqësoj para gjykatësit dhe të flasi në emrin tënd.
Në Dhjatën e Vjetër, priftërinjtë bën diçka të ngjashme në prani të Zotit. Ata vepronin në një qendër lëvizëse adhurimi, që quhej tabernakull. Në qendër të tabernakullit, ndodhej Vendi Më i Shenjtë, që ishte i fshehur nga pamja nga një perde e rëndë. Brenda ishte Arka e Besëlidhjes. Ishte një arkë prej druri, e bartur në shtylla, me një mbulesë sipër. Nga mbulesa ngriheshin dy figura të arta të Kerubinëve – engjëjt që përfaqësonin gjykimin e Zotit, të cilët kishin ruajtur hyrjen në Kopshtin e Edenit.
Midis këtyre dy figurave, ishte një zonë e njohur si “mbulesa e shlyerjes” ose “vendi i mëshirës”. Zoti kishte thënë, se Ai do të takohej me Kryepriftin në vendin më të shenjtë, Ditën e Shlyerjes që festohej një herë në vit (Levitiku 16:2, Eksodi 25:22).
Një Dramë me Pesë Akte
Perëndia shpesh na mëson nëpërmjet figurave, dhe Dita e Shlyerjes, është ndihma e Tij më e madhe e shfaqur në mënyrë vizuale.
Ajo çfarë ndodhi ishte si një dramë me pesë akte, secila prej tyre na drejton drejt Jezus Krishtit, dhe na ndihmon të kuptojmë rëndësinë e vdekjes së Tij në kryq.
Akti i Parë: Prifti Shfaqet
Nëse do kishe patur mundësinë të shihje kryepriftin, do e kuptoje menjëherë, që ai ishte një nga njerëzit më të rëndësishëm në vend. Madhështia e rrobës së tij, shfaqte dinjitetin e zyrës së tij. Por në Ditën e Shlyerjes, kryeprifti nuk mbante veshur rrobën e tij dhe dilte në rrugë i veshur me një rrobë të thjeshtë të bardhë. Njerëzit do të viheshin në rradhë përgjatë rrugës njëri pas tjetrit, ndërsa ai ecte drejt tabernakullit, si një boksier që është duke hyr në ring.
Akti i Dytë: Prifti Përgatitet
Përpara se kryeprifti të dilte përpara pranisë së Zotit dhe të ofronte një sakrificë për mëkatet e popullit, prioriteti i tij i parë, ishte të merrej me vetë mëkatet e tij. Ai merrte gjakun e një demi të therur dhe e shpinte në vendin më të shenjtë dhe e spërkaste në vendin e mëshirës.
Akti i Tretë: Shlyerja është Kryer
Pastaj dy cjep nxirreshin përpara. Njëri ishte i therur dhe kryeprifti e merrte gjakun e tij mbrapa perdes, dhe e spërkaste atë në vendin e mëshirës, midis dy figurave të arta të Kerubinëve, që përfaqësonin gjykimin e Zotit. Drejtësia ishte e kënaqur dhe mëshira u lëronte, në momentin që sakrifica u kryente.
Ashtu si në kopsht, Zoti e devijoi mallkimin larg nga Adami tek toka, po kështu, Zoti ishte i gatshëm të lejonte që dënimi me vdekje të shkonte tek një kafshë, në vend që të shkonte tek një mëkatar.
Akti i Katërt: Mëkati është Rrëfyer
Ajo çfarë ndodh më pas, ishte pjesa më dramatike e të gjithë Ditës së Shlyerjes. Cjapi i gjallë merrej përpara. Zoti e kishte udhëzuar kryepriftin që “ të vendosë të dyja duart e tij mbi kokën e cjapit të gjallë dhe do të rrëfejë mbi të tërë padrejtësitë e bijve të Izraelit” (Levitiku 16:21).
Shpesh jam stërmunduar të bëj një lutje të llogjikshme, ndërsa mbaj një fëmijë dy vjeçar në krahë, i cili përpëlitet dhe përpiqet dëshpërimisht t’i shpëtojë shtrëngimit tim. Por një problem i tillë nuk është asnjë gjë, në krahasim me atë që kryeprifti duhej të përballej këtu! Ai duhet të rrëfente të gjitha mëkatet e Izraelit, ndërkohë që mbante me të dyja duart një cjap të gjallë!
Kryeprifti vinte në dukje mëkate specifike në lutjen e tij, dhe nëse ti do të kishe qenë në mes të turmës, do e pranoje se disa nga mëkatet që ai po rrëfente, ishin të tuat.
Ndërsa kryeprifti lutej, një akt trasferimi zinte vend. Faji për këto mëkate ishte hequr nga njerëzit, dhe ishte vendosur mbi cjapin. Kryeprifti “do t’i vërë mbi kokën e cjapit” (16:21). Kështë që në fund të kësaj lutjeje, atje qëndronte vetëm një cjap i mbushur me faje!
Akti i Pestë: Faji është Hequr
Pastaj Zoti i tha kryepriftit, “pastaj do ta çojë cjapin në shkretëtirë me anë të një njeriu të zgjedhur enkas” (16:21). Imagjinoje skenën ndërsa cjapin e nxjerrin jashtë, midis çadrave dhe më pas jashtë kampit dhe deri në shkretëtirë. Ti vazhdon ta shohësh, derisa cjapi dhe njeriu bëhen thjesht një pikë në horizont, dhe pastaj nuk arrin më t’i shohësh.
Nuk arrij të imagjinoj, një prezantim vizual më të fuqishëm të ungjillit. Kjo dramë me pesë akte, ishte si një provë para shfaqjes së vërtetë që u zhvillua kur Jezus Krishti erdhi në botë. Ishte si një parapremierë, që na tregonte se çfarë të kërkonim dhe çfarë të prisnim kur Ai të vinte.
Duke vazhduar përpara nëpër 1500 vjet histori, mund të kalosh nga prova, në natën e madhe të fillimit të shfaqjes, në ngjarjen kryesore me Jezus Krishtin në rolin e Kryepriftit.
Akti i Parë: Krishti Shfaqet
Në Dhjatën e Re, një tjetër Kryeprift shfaqet. Ai nuk është një nga djemtë e Aaronit si të tjerët; Ky Prift është Biri i Perëndisë! Lavdia e Tij, është shumë më e madhe se rroba madhështore e veshur nga kryeprifti. Ai e ndau lavdinë e Atit, përpara se bota të krijohej. Por ashtu si Kryeprifti nuk mbante veshur rrobën e tij madhështore në Ditën e Shlyerjes, ashtu edhe Krishti la mënjanë lavdinë e Tij dhe mori formën e një shërbëtori. Ai u mbështoll me lecka dhe u shtri në një grazhd.
Akti i Dytë: Krishti Përgatitet
Jezusi bëri vullnetin e Atit dhe përmbushi të gjithë veprën, që Ati i kishte dhënë Atij për të bërë. Ai përfaqësonte atë çfarë, çdo prift tjetër dëshironte që të ishte. Ai jetoi jetën që asnjë kryeprift tjetër, nuk ishte në gjendje të jetonte. Jeta e tij e përsosur e kualifikoi Atë, që të arrinte atë që të gjithë kryepriftërinjtë e tjerë, mundën vetëm ta ilustronin në teori.
Akti i Tretë: Krishti Bën Shlyerjen
Pas tre vitesh të shërbesës së Tij publike, Jezusi u arrestua dhe u dënua me kryqëzim. Në kryq, ai u bë sakrifica për mëkatet tona. Gjykimi i Zotit u largua nga ne dhe shkoi mbi Të. Kur gjaku i Tij u derdh, drejtësia e Zotit u kënaq dhe mëshira e Zotit u lirua.
Akti i Katërt: Rrëfimi i Mëkateve Tona
Këtu futesh edhe ti në skenë për të luajtur pjesën tënde në dramë. Ashtu siç kryeprifti i vendoste të dyja duart mbi kokën e cjapit të gjallë dhe rrëfente mëkatet e popullit, Zoti të fton ty “të qëndrosh pa lëvizur” përpara Jezus Krishtit, si një akt besimi dhe t’ia rrëfesh të gjitha mëkatet e tua Atij.
Sakrifica e ofruar nga Jezusi, është e mjaftueshme për të mbuluar mëkatet e të gjithë botës. Por nuk është kështu, derisa ti të shkosh tek Ai në besim dhe të rrëfesh që sakrifica e Tij, është e vendosur edhe për mëkatet e tua në veçanti. A e ke bërë këtë? Kur e bën këtë, Zoti e konsideron fajin e mëkatit tënd si të transferuar tek Jezus Krishti. Është vendosur mbi të dhe përfshihet në mëkatin për të cilin ai vdiq.
Akti i Pestë: Mëkatet Tona Janë të Fshira
Kur mëkatet tona u vendosën mbi Krishtin, Zoti premtoi se ai do ti shpinte ato aq larg nga ne, sa larg është lindja nga perëndimi (Psalmi 103:12).
Mundohu të imagjinosh një person, i cili ka qenë duke luftuar me një ndërgjegje të trazuar. Le ta quajmë atë Sara. Ajo ka bërë një zgjedhje të pamend dhe pyet veten, nëse Zoti do mund ta fali atë ndonjëherë. Sara është në mes të turmës, duke parë dramën e madhe të Ditës së Shlyerjes. Të nesërmen, ajo është ende duke luftuar me ndërgjegjen e saj, kur një mik i afrohet për të biseduar me të.
Sara, mendo pak për atë që pe dje. Çfarë ndodhi kur kryeprifti kapi atë cjapin nga koka?
Ai rrëfeu mëkatet tona.
Dhe a e rrëfeu ai edhe mëkatin tënd?
Po, në fakt e bëri, dhe kur ai po e rrëfente atë me zë të lartë, u ndjeva kaq shumë e turpëruar.
Çfarë ndodhi me mëkatet që ai rrëfeu?
Ato u vendosën mbi kokën e cjapit.
Dhe çfarë i ndodhi cjapit?
Atë e shpunë shumë larg.
Sa e larg e shpunë atë, Sara?
Më larg nga sa mund të shihja.
Merre këtë skenë dhe zbatoje në jetën tënde. A i imagjinon dot mëkatet e tua që të largohen kaq shumë, sa të mund të mos ti shohësh dot më? Zoti dëshiron që të dish, se përmes veprës së përfunduar të Krishtit, mëkati yt është falur dhe faji yt është fshirë.
Një Moment Lutje
O At i Hirshëm,
Faleminderit që Zoti Jezus Krisht, erdhi në botë për të qenë Kryeprifti im. Faleminderit që Ai ishte i gatshëm të linte mënjanë lavdinë e Tij dhe të lindte në një grazhd.
Faleminderit për jetën e Tij të përsosur, që e kualifikoi Atë për të bërë shlyerjen. Faleminderit që Ai e bëri shlyerjen duke dhënë jetën e Tij dhe duke derdhur gjakun e Tij. Unë besoj në Zotin Jezus Krisht dhe, tani, kam besim tek Ai si Shpëtimtarin dhe Zotin tim.
Unë të rrëfej mëkatet e mia Ty. (Merr kohën që të duhet, për t’i rrëfyer mëkatet e tua Zotit.)
Faleminderit që Krishti vdiq për këto mëkate. Faleminderit që i largove këto mëkate nga unë.
Më ndihmo tani të shijoj paqen, duke ditur se Ti i ke larguar ato nga unë, aq larg sa është lindja nga perëndimi, përmes Jezus Krishtit, Zotit tonë.
Amen.
